117 odpowiedzi w tym temacie

[Greek]

A ja zupełnie nie na temat - jak tylko zobaczyłem że to film durianridera od razu zamknąłem przeglądarkę. Niestety, jest to jeden z najbardziej irytujących mnie idiotów internetowych :/

 

I pechowo non stop na niego trafiam :/

Czy to weganin?

[johnny_pl]

Kwestia bezpieczeństwa jazdy w grupie/peletonie nie jest głupim tematem, szkoda tylko, że została poruszona w tak prowokacyjny sposób. Szkoda też, że niektóre odpowiedzi są równie prowokacyjne.

 

Ja osobiście też mam problem z jazdą w większej grupie. Próbowałem, ale jestem zbyt zestresowany i zazwyczaj jechałem na końcu, w dodatku w odległości 2-3 metrów od ostatniego w grupie, więc można powiedzieć, że niewiele miałem z tego korzyści. Śmiali się ze mnie i pytali, czy lubię sam walczyć z wiatrem. Jeszcze gorzej było na zjazdach, bo zostawałem na szarym końcu i grupa musiała na mnie czekać. Docinano mi też z powodu mojego "słabego" roweru. Dałem więc sobie spokój. Ale może po prostu pechowo trafiłem.

 

Co ciekawe, żona była zawiedziona, jak przestałem jeździć z grupą, bo myślała, że jak jadę z kimś, to jest bezpieczniej - tymczasem jest raczej odwrotnie. Kilka tygodni po tym, jak przestałem z nimi jeździć, trzech członków ustawki wylądowało w szpitalu po jakiejś kraksie na zjeździe.

 

Bardzo nieprzyjemnie czyta się tutaj lekceważące opinie o innych sportach. Czy któryś z owych mądrali próbował trenować piłkę nożną, lub skoki narciarskie na _wyczynowym_ poziomie, żeby tak pogardliwie się o nich wypowiadać? 

[Greek]

Przecież Szewińska była sprinterką. Najdłuższy jej dystans (400m) to nawet dla kobiet niecała minuta wysiłku. To dla kolarza kilkadziesiąt obrotów korbą. Co oczywiście nie zmienia faktu, że i tak była wielką sportsmenką.

 

Powiem tak - ja bieg na 400m traktuję jako pełnoprawną konkurencję wytrzymałościową. Mimo iż jest to bieg klasyfikowany jako sprinterski to kto kiedyś przebiegł 400m na fula, ten nigdy nie zwątpi w to, że tutaj rozchodzi się o wytrzymałość

 

Natomiast wartościowania sportu ze względu na długość wysiłku w mojej wypowiedzi nie zanotowałem

[maad11]

Może 68 grupa to rzeczywiście masz rację.

Ale jeśli ktoś prezentuje poziom na powiedzmy tę pierwszą dwudziestkę amatorskiego wyścigu to niewątpliwie kopacz z topu światowego wydolnościowo buty może mu czyścić. A skoro wydolność ma mniejszą to i trening wydolnościowy go musi mniej obciążać. Wniosek - kolarz amator bardziej się napracuje nad swoją dyspozycją i w dodatku za darmo, a nie za grube $$$.

Z Szewińską akurat słaby przykład, bo to akurat prawdziwa sportsmenka - bo wytrzymałościowa.

 

Greek - chyba nie zrozumiałeś mojej wypowiedzi... Dla mnie nie ma znaczenia, czy to sport wydolnościowy, czy nie. Wiem z doświadczenia, że żeby osiągnąć sukces w każdej dyscyplinie to wymaga i talentu i ciężkiej, żmudnej pracy i tego się nie powinno lekceważyć. Nie zgadzam się z podejściem "bo ja na siodełku zrobiłem 6 godzin, a ty z piłką tylko 2 godziny się pobawiłeś, lub godzinkę żelazo porzucałeś". Ktokolwiek ma pojęcie o sporcie, wie jakie poświęcenie poprzedza sukcesy. Czy są to długie podjazdy, dryblingi z piłką, rwanie sztangi, skoki do wody czy inne zajęcia dla "baletnic". Dlatego to powiedzenie Pantaniego o wybitnych sportowcach uważam, że za mocno przesadzone, szczególnie, że jest bardzo nadużywane przez kolegów amatorów co jak kupili szosę to "każdy piłkarz to baletnica, ja to jestem wybitny ja rzekł jakiś tam jeden taki co chyba nazwisko na P miał, Perloni, Pampersi, Pantaloni, coś tam".

 

Pozdrawiam

[maad11]

Kwestia bezpieczeństwa jazdy w grupie/peletonie nie jest głupim tematem, szkoda tylko, że została poruszona w tak prowokacyjny sposób. Szkoda też, że niektóre odpowiedzi są równie prowokacyjne.

 

Ja osobiście też mam problem z jazdą w większej grupie. Próbowałem, ale jestem zbyt zestresowany i zazwyczaj jechałem na końcu, w dodatku w odległości 2-3 metrów od ostatniego w grupie, więc można powiedzieć, że niewiele miałem z tego korzyści. Śmiali się ze mnie i pytali, czy lubię sam walczyć z wiatrem. Jeszcze gorzej było na zjazdach, bo zostawałem na szarym końcu i grupa musiała na mnie czekać. Docinano mi też z powodu mojego "słabego" roweru. Dałem więc sobie spokój. Ale może po prostu pechowo trafiłem.

 

 

 

Miałem podobnie. Ale radzę Ci nie rezygnować, a raczej poszukać innych kolegów. Szczególnie jeżeli Ci docinają... W dobrej grupie zaczniesz się czuć bezpiecznie i jazda będzie dużą frajdą,

 

Pozdrawiam

[nick]

Bez przesadyzmu. Jeden lubi, inny nie. Jest sporo dyscyplin bardzo kontuzjogennych i mają swoich amatorów. pozdr

[Greek]

Greek - chyba nie zrozumiałeś mojej wypowiedzi... Dla mnie nie ma znaczenia, czy to sport wydolnościowy, czy nie. Wiem z doświadczenia, że żeby osiągnąć sukces w każdej dyscyplinie to wymaga i talentu i ciężkiej, żmudnej pracy i tego się nie powinno lekceważyć. Nie zgadzam się z podejściem "bo ja na siodełku zrobiłem 6 godzin, a ty z piłką tylko 2 godziny się pobawiłeś, lub godzinkę żelazo porzucałeś". Ktokolwiek ma pojęcie o sporcie, wie jakie poświęcenie poprzedza sukcesy. Czy są to długie podjazdy, dryblingi z piłką, rwanie sztangi, skoki do wody czy inne zajęcia dla "baletnic". Dlatego to powiedzenie Pantaniego o wybitnych sportowcach uważam, że za mocno przesadzone, szczególnie, że jest bardzo nadużywane przez kolegów amatorów co jak kupili szosę to "każdy piłkarz to baletnica, ja to jestem wybitny ja rzekł jakiś tam jeden taki co chyba nazwisko na P miał, Perloni, Pampersi, Pantaloni, coś tam".

 

Pozdrawiam

Spokojnie, zrozumiałem doskonale.

Ty z kolei nie zrozumiałeś mojej - nie wiem w którym niby miejscu prezentuję podejście "bo ja na siodełku zrobiłem 6 godzin, a ty z piłką tylko 2 godziny się pobawiłeś, lub godzinkę żelazo porzucałeś" - wskaż mi, bo nie widzę. Z mojej wypowiedzi wynika za to co innego - mianowicie przyjąłem wydolność jako wskaźnik wykonanej pracy. Wyłączając talent (niezależny przecież od dyscypliny), lepsza wydolność oznacza po prostu większą pracę, większy wysiłek włożony w jej wypracowanie. Myślę, że trudno się z tym nie zgodzić. Oczywiście zaraz powiesz, że piłkarz nie tylko trenuje wytrzymałościowo (jeśli trenuje), ale trenuje również technikę, biegając za piłką, grając - jasne, ale to przecież też wysiłek fizyczny i również ma wpływ na dyspozycję wydolnościową

No i ogólnie Jean de Gribaldy powiedział kiedyś, że można grać w piłkę, ale w  kolarstwo już nie - dość mądre słowa.

 

Ostatnio były torowe MŚ. To dość fajne miejsce do obserwacji, bo w wyścigach szosowych często kamera nie ogarnia sytuacji, a tu wszystkie kraksy i to co się po nich dzieje są doskonale sfilmowane. Warto spojrzeć, że poobijani kolarze i kolarki w podartych strojach i z odparzoną skórą tuż po kraksie wskakują na rower aby jak najszybciej wrócić do rywalizacji. Jakże to odmienne od zachowania piłkarzy A jaka jest główna różnica pomiędzy jednymi a drugimi? Pieniążki

[puchaty]

Jakże to odmienne od zachowania piłkarzy A jaka jest główna różnica pomiędzy jednymi a drugimi? Pieniążki

Nie bardzo odpowiadają mi tezy, które są prezentowane w tym wątku. Począwszy od pierwszego posta, w którym autor neguje kolarstwo szosowe, ale każdy ma prawo do swojej opinii. Czasami tylko budzi się wątpliwość, po co ją prezentuje.
Ale ja nie o tym. Po mojemu nie ma co demonizować kolarstwa, każdy sport na wysokim poziomie wymaga wielkich poświęceń i samozaparcia.
Natomiast co do piłkarzy - symulowanie kontuzji i bólu jest częścią tego sportu. W zasadzie są oni (piłkarze) ofiarami reguł tej gry. Chłopaki biegający za piłką nie są ani lepsi ani gorsi od chłopaków jeżdżących na rowerach. Niezależnie od pieniędzy.

[Greek]

Chłopaki biegający za piłką nie są ani lepsi ani gorsi od chłopaków jeżdżących na rowerach.

Ciekawy jestem dlaczego. Nie pytam dlatego, że wymagam w złośliwy sposób od Ciebie argumentów tylko jestem po prostu ciekawy skąd takie akurat przekonanie, jako że swoje poprałem wytłumaczeniem

Oczywiście mówimy o średniej, a nie pojedynczym zawodniku, bo wiadomo, że w każdym sporcie są jednostki bardziej i mniej pracowite oraz poświęcające się.

[puchaty]

Greek, nie wiem czy wytłumaczyłeś cokolwiek pisząc jedynie o skutkach (torowiec po szlifach wsiada i dalej ciśnie, a piłkarz nie). Chyba, że czegoś nie doczytałem w Twoim poście.
Ja natomiast zwróciłem uwagę na inne reguły rządzące tymi sportami. Wydaje mi się, że to dosyć wyraźnie tłumaczy, że to po prostu sporty się różnią a nie ludzie.
Do reguł dodać można politykę, pieniądze, subkultury kibolskie i nagle okazuje się, że ten sam człowiek grając w piłkę będzie musiał zachowywać się inaczej niż jeżdżąc na rowerze.

[Greek]

Chyba, że czegoś nie doczytałem w Twoim poście.
 

Dokładnie tak.

 

przyjąłem wydolność jako wskaźnik wykonanej pracy

[puchaty]

Rozumiem. Ale jaki związek jest między wydolnością a zachowaniem zawodnika?

[maccacus]

Miałem podobnie. Ale radzę Ci nie rezygnować, a raczej poszukać innych kolegów. Szczególnie jeżeli Ci docinają... W dobrej grupie zaczniesz się czuć bezpiecznie i jazda będzie dużą frajdą,

 

Pozdrawiam

 

Dokładnie. Też kiedyś męczyłem się w jedynej lokalnej ustawce gdzie jazda była bardzo niebezpieczna, atmosfera dość "gęsta" a jak ktoś łapał gumę czy szlify to jeśli nie należałeś do "elity" peletonu to nikt raczej nie czekał i trzeba było wracać solo. Powyższe powody sprawiły, że zmontowaliśmy mniejszą paczkę ludzi, którzy się nie pałują co niedziela w "wyścigu o nic" ryzykując niepotrzebnie zdrowiem i jeździmy solidne treningi w grupie 10-20 kolarzy ale przy dużo większym szacunku do siebie nawzajem. Polecam.

[shmoo]

Niestety, dla Was jest to niepojęte, że ktoś może lubić jazdę rowerem (nawet szosowym) i pasjonować się sprawami technicznymi z tym związanymi, a nie interesować się kolarstwem jako sportem.

I przyznaję, nie lubię stereotypowego kolarza szosowego. Już wiele lat temu miałem nieprzyjemność spotykać takich, bywając w lubelskich sklepach rowerowych. Zwykle to przykre, przemądrzałe typy, zatwardziałe w swym myśleniu. Nie wiem, skąd to się bierze, ale nawet na tym forum ciągle się z tym spotykam. W zasadzie większość postów w tym temacie tylko to potwierdza.     

 

Albo masz złe podejście albo masz pecha. Ja poznałem dzięki szosie sporo zdystansowanych, pogodnych ludzi którzy, mają tyle energi że mogli by "rozdupić" cały świat.

Zdarzają się też tacy którzy prowokują swoim zachowaniem żeby kogoś sprawdzić/poznać.

Oczywiście gbury też są, ale gdzie ich nie ma?

[Cyklo Ziutek]

Najważniejsza jest przyjemność z jazdy. Jak to mówił S. Jobs "podróż jest nagrodą", ale jemu chyba o coś innego chodziło .

Jedni czerpią ją ze ścigania się, drudzy z przejechanego dystansu (np 400km), a jeszcze inni cieszą się gdy przeczłapią 60km ze średnia około 27km/h mimo 70 lat na karku. Ważne żeby przestrzegać zasad zachowania się w grupie. Czyli nie podejmować niepotrzebnego ryzyka i nie narażać innych na kraksę. Krótko mówiąc, wzorem rugbistów "szacunek dla każdego zawodnika".

Dobrze żeby wszyscy prezentowali podobny poziom wytrenowania, wtedy nie dochodzi do niepotrzebnych spięć.

[beskidbike]

 

Ale jeśli ktoś prezentuje poziom na powiedzmy tę pierwszą dwudziestkę amatorskiego wyścigu to niewątpliwie kopacz z topu światowego wydolnościowo buty może mu czyścić

Żartujesz?

Nie jestem pasjonatem piłki nożnej, ale...

"Kopacz z topu światowego" bez problemu wydolnościowo da radę z takim amatorem kolarstwa. I nie mówię o czołowych napastnikach, ale o pomocnikach i defensywnych pomocnikach, którzy wykonują olbrzymią pracę w rozgrywaniu akcji wielokrotnie pokonując długość boiska, często sprintem.

A to, że często przesadzają z symulacjami dolegliwości czy kontuzji, to element taktyki, są tego uczeni już od juniora, bo powoduje podyktowanie przez sędziego korzystnej dla jego drużyny decyzji. W kolarstwie nie ma takich możliwości (poza wyjątkami, szczególnie na torze), więc wstają i jadą dalej, bo co mają zrobić? Symulacja i udawanie bólu niewiele pomoże

Jeśli tego nie rozumiesz, to znaczy, że kompletnie nie masz pojęcia o piłce "kopanej"

[Greek]

Rozumiem. Ale jaki związek jest między wydolnością a zachowaniem zawodnika?

A gdzie ja piszę, że jakiś jest?

 

 

Żartujesz?

Nie jestem pasjonatem piłki nożnej, ale...

"Kopacz z topu światowego" bez problemu wydolnościowo da radę z takim amatorem kolarstwa. I nie mówię o czołowych napastnikach, ale o pomocnikach i defensywnych pomocnikach, którzy wykonują olbrzymią pracę w rozgrywaniu akcji wielokrotnie pokonując długość boiska, często sprintem.

Nie mam wątpliwości co do tego, co napisałem.

Nie wiem na jakim jesteś poziomie jeśli chodzi o szosę, ale jak widać (parafrazuję) ~"nie masz pojęcia o kolarstwie szosowym" Być może rzeczywiście jesteś na słabszym poziomie wydolnościowym od piłkarzy, ale nie mów za innych Wybacz, ale śmieszą mnie te sprinty wzdłuż boiska i przebiegnięcie 10km podczas meczu, w porównaniu do ścigania na rowerze. Za to piłkarzy mogą śmieszyć nieudolne próby prostego kopnięcia piłki, patykowatymi nóżkami przez kolarza - i nie mam z tym żadnego problemu

[mag...]

Wsiądź dziś na rower i jedź przed siebie wyłącznie krótkimi interwałami , powiedzmy 200m sprint na 100% następne 200m spokojnie, 200 sprint , 200 spokojnie ....
(możesz tez wybrać interwały po 100m/100m)

Potem napisz tu wszystkim, na którym kilometrze zszedłeś z roweru i zadzwoniłeś po mamę żeby po ciebie przyjechała też się pośmiejemy

[Greek]

Hehe zabawne Jeżeli piłkarze poruszają się ciągłymi sprintami na przemian z odpoczynkiem to chyba nigdy nie oglądałeś meczu - to po pierwsze. Za gówniarza grałem w kopaną i tak się składa, że wiem jak ta gra wygląda A po drugie przejedź się na jakiś wyścig. Co ja gadam Przejedź się na jakąś ustawkę z chętnymi na naciąganie kolegami

 

Ed:

Okej, wiem że powiesz, że się nie znam na piłce to zobaczmy co mówią liczby o Twoich teoriach.

Mecz trwa 90min. Ty mi proponujesz na przemian iść w trupa i odpoczywać. 50:50, czyli 45min na ruch. Szybcy piłkarze robią setkę w 11 sekund, ale dajmy im trochę wytchnienia i załóżmy, że latają 15sek/100m.

W 45min zrobią więc 180 setek. A to 18km. Jak to ma się do tego, że dystans pokonywany przez nich podczas meczu to około 10km?