3 replies to this topic

[szy]

Cześć,

 

przejrzałem kilkadziesiąt relacji z naszych rowerowych wyjazdów i wyciągnąłem z nich zdjęcia naszych rowerów w pociągach - wyszło obszerne zestawienie 36 podróży. I z Polski, i z Europy, są i przedzialy rowerowe, i całe wagony dla rowerzystów.

 

Zestawienie nie ma na celu pokazywać, że rower w pociągu wozi się łatwo, bo to wciąż nieprawda - przede wszystkim ze względu na zwykłą, codzienną dostępność tych przedziałów ze zdjęć. A to z kolei kwestia liczby wagonów dostosowanych do przewozu rowerów, która przekłada się na częstotliwość kursowania na popularnych liniach.

 

Przeglądając zdjęcia łatwo dostrzec generalną zależność: jeśli rower wisi na haku, najprawdopodobniej to zdjęcie z Polski. W "Europie" rowery wiesza się bardzo rzadko - albo na rzeczywiście długich połączeniach (kuszetka w Austrii) albo w nienowym taborze (ten z Przemyśla do Grazu).

 

Zapraszam:

 

Rower w pociągu. 36 podróży koleją z rowerem

 

A wśród zdjęć między innymi:

 

Dolina Loary, a w niej pociąg "Loara na rowerze", w sezonie zabiera aż 83 rowery:

 

 

Rowerowy wagon Deutsche Bahn relacji Berlin-Amsterdam - połowa rowery, połowa rowerzyści:

 

 

Dawny wagon pocztowym które obecnie Intercity przerabia na wagony rowerowe:

 

 

Nowy (2022) wagon combo Intercity:

 

 

Standardowy przedział rowerowy w niemieckich pociągach regionalnych:

 

 

Koleje Małopolskie z Newagiem Impuls:

 

 

Wygodne, duże przedziały bagażowo-rowerowe w Południowym Tyrolu:

 

 

Podmiejski pociąg w Kopenhadze:

 

 

Pomorska Kolej Metropolitalna z bardzo dużym przedziałem:

 

 

 

Wszystkie 36 kolejowo-rowerowych zdjęć na blogu - zapraszam.

 

Z pozdro

 

Szy.

[mikroos]

Bez przesady i bez uogólnień. W sierpniu jechałem z Berlina do Pilzna - jednym pociągiem IC DB, drugim pośpiesznym CD - i w obu były haki, mimo że tabor był bez wątpienia nowy.

 

Zresztą miejsca "stojące" też nie są takie świetne, bo zajmują mnóstwo miejsca w wagonie. Wielokrotnie na trasach regionalnych w zachodniopomorskiem miałem sytuacje, kiedy w wagonie było 6-8 rowerów i już nie dało się przemieszczać po korytarzu.

 

Z kolei nawet jeżeli wagon ma tylko haki, współpasażerowie oraz obsługa przeważnie doskonale rozumieją jeżeli np. rower jest ciężki i bez problemu zgadzają się na pozostawienie roweru na podłodze (mało tego, w DB konduktor sam wyszedł z inicjatywą i pomógł jednej pasażerce powiesić rower i powiedział, żeby zawołała go przed swoją stacją docelową). Kwestia kultury i wzajemnego zrozumienia.

 

Z kolei jeżeli źródłem obaw są koła, to wystarczy je zabezpieczyć na styku z hakiem (o ile hak nie jest zabezpieczony sam w sobie, a przeważnie jest) i problem znika. Obciążenia działające na koła podczas przyśpieszania i zwalniania pociągu są wielokrotnie mniejsze niż podczas kiwania się roweru na boki podczas jazdy w zakręcie.

[szy]

Wiesz, "bez przesady" zwykle mówi ten, którego problem nie dotyczy, kto nie musi szukać za każdym sposobu na jego rozwiązanie. Czyli w tej sytuacji Ty, który czasem spotkasz dziewczynę, której pomożesz powiesić rower. Ale gdybyś to Ty był tą dziewczyną, której każda podróż pociągiem z rowerem oznacza konieczność szukania kogoś, kto pomoże powiesić rower na haku, prawdopodobnie zmieniłbyś zdanie.

 

Nie mówiąc już o kuriozalnej sytuacji, gdy, aby wysiąść z pociągu, musisz zawołać konduktora. To się może zdarzyć, raz, awaryjnie, ale na dłuższą metę to nie jest przepis na wygodną, bezstresową podróż. To również nie są obowiązki konduktora - gdyby to była jakaś  liczniejsza "babska korba" w sobotni poranek, gdy nie ma innych pasażerów w pociągu, konduktor miałby obsługiwać cały kobiecy team zaniedbując swoje obowiązki?

 

To o czym mówimy to cały zestaw problemów, z którymi problemy mają osoby defaworyzowane na różny sposób - starsi, najmłodsi, niżsi, słabsi. Patrzenie na to przez własny pryzmat i zamykanie sprawy słowami "bez przesady" nie robi ich życia łatwiejszym.

 

Szy.

[mikroos]

Oczywiście, można wszystko ubrać w procedurę. Można też po prostu zatrudniać odpowiednich ludzi i wpajać im odpowiednie zasady.
 
Nie spotkałem się na Zachodzie z sytuacją, żeby konduktor/kierowca/ktokolwiek odmówił pomocy osobie, która jej potrzebuje (a i w Polsce widzę gigantyczną poprawę z każdym rokiem). To się nazywa kultura organizacji i nie wymaga procedury, bo siedzi w DNA firmy i dbałość o klienta jest jej integralną częścią oraz fundamentem. Co więcej, gwarantuje, że otrzymasz pomoc nawet jeżeli procedura jej nie przewiduje.
 
Z kolei kiedy zamkniesz świat w ramy procedury, prędzej czy później wydarzy się sytuacja, której procedura nie przewiduje i w której osoba odmówi Tobie pomocy, bo "to nie jej obowiązek"
 
Wracając do meritum: oczywiście, każdy z systemów ma wady i zalety. Ja osobiście nie spotkałem się z sytuacją, kiedy takiej przytoczonej przez Ciebie dziewczynie ktokolwiek odmówił pomocy, więc problem jest dla mnie trochę wydumany. No, ale to tylko ja (a także setki kobiet/osób starszych/dzieci potrzebujących pomocy, które spotkałem, ale to na marginesie).

 

Zresztą tak jak napisałem, nie spotkałem się nigdy z sytuacją, żeby konduktor robił problem pasażerowi o ciężki rower stojący na podłodze, kiedy są dostępne wieszaki. Jak na ironię, ZDECYDOWANIE najbardziej problematyczne w tym kontekście są nie panie, tylko maczo w lajkrze, którzy upatrzyli sobie, że powieszenie roweru na haku rozwali go w drzazgi, a plebs ma się przeciskać przez korytarz zastawiony przez karbonową księżniczkę i jej szlachetnego jeźdźca.
 

To o czym mówimy to cały zestaw problemów, z którymi problemy mają osoby defaworyzowane na różny sposób - starsi, najmłodsi, niżsi, słabsi. Patrzenie na to przez własny pryzmat i zamykanie sprawy słowami "bez przesady" nie robi ich życia łatwiejszym.

Ups, przypadkiem przytoczyłeś najlepszy argument na swoją niekorzyść Ów "cały zestaw problemów" nie jest ściśle zdefiniowaną listą i dlatego nigdy nie rozwiąże go procedura. Bo jeżeli chcesz trzymać się procedury, to jeżeli rowerów będzie za dużo, konduktor nie wpuści Cię z rowerem nawet do kompletnie pustego pociągu, bo nie ma już miejsc na rower, a procedura zabrania zabrać więcej. Albo zabroni postawić hulajnogę na pustym miejscu dla roweru, bo procedura zabrania, więc lepiej niech hulajnoga zastawia cały korytarz.

 

Żadna procedura nigdy nie zastąpi zdrowego rozsądku i zwykłej ludzkiej uprzejmości - czy to ze strony pracownika, czy współpasażera.

 

 

 

Inna rzecz, że "babska korba" w rekomendowanym przez Ciebie systemie mogłaby się w ogóle nie odbyć, bo wagon z miejscami stojącymi dla rowerów ma mniej miejsc postojowych. Wówczas panie w ogóle nie zabrałyby się jednym pociągiem Dlatego może darujmy sobie bycie woke za wszelką cenę i poszukajmy rozwiązań nadal uprzejmych, ale bardziej praktycznych i bliższych optimum.