Jaka była dla niego intensywność tych treningów. Na pewno 0.6? Poza tym to co robią prosi nie zawsze jest zdrowe i korzystne dla wspomnianego układu nerwowego 
Mimo wszystko obserwujemy wśród nich przypadki przedwczesnego wypalenia, zakończenia kariery czy nawet depresji. To jest właśnie to ryzyko. Jeśli to jest czyjeś źródło utrzymania to w zasadzie musi je podjąć by móc rywalizować. My jako amatorzy mamy ten komfort, że podejmowanie tego typu decyzji to tylko nasza... fanaberia?
A nasuwającego się tematu nadludzkiej regeneracji i różnego rodzaju wspomagania, trudno dostępnego dla śmiertelników nie chcę roztrząsać.
zbyt wiele, za szybko i zbyt mocno. Moim zdaniem trenując w ten sposób w naszym klimacie prosisz się o spektakularną porażkę. TSSy nie zawsze mówią prawdę o wysiłku. Jeśli jedziesz przy 5 stopniach, silnym wietrze i deszczu to organizm dostaje dodatkowy WPIERDOL. To że zawodowiec może przekraczać granice niedostępne dla zwykłych śmiertelników wynika z wielu czynników. Wątpię, że masz rozpisaną specjalną dietę, suplementację, pomoce regeneracyjne, sztab trenerski z ogromnym doświadczeniem a twoim jedynym życiowym problemem jest dobra forma w odpowiednim czasie. Przecież sam talent nie wystarczy. Doprowadzanie organizmu ponad granice wytrzymałości to duże ryzyko złapania infekcji, kontuzji i wypalenia. Lepiej nie ryzykować i poczekać z dokładaniem "do pieca" w marcu i kwietniu. Moim zdaniem zimą nie ma sensu przekraczać 700-750 TSS tygodniowo. Większe obciążania wymagają zbyt wielu godzin w siodle. W marcu gdy pogoda zaczyna być znośna można zrobić dwa tygodnie z porządną bazą po 1200 TSS/tydzień. Po krótkim odpoczynku jesteś gotowy na porządne treningi i jednocześnie daleki od wypalenia. Oczywiście istnieje szansa, że wytrzymasz nałożony przez siebie rygor i na początku wiosny będziesz w życiowej formie gotów na demolowanie zawodów i segmentów na stravie, ale zastanów się czy warto tak ryzykować.
