53 replies to this topic

[Krejzi]

Nie wiem czy ktoś to już wrzucał, nie udało mi się znaleźć. Możliwe że autor filmu jest członkiem forum i już to wrzucił w jakimś innym dziale. Po prostu szczena mi opadła. Nie jestem autorem i nie jest to żadna reklama jednak jeżeli nie przeszkadza Wam śląski to subować bo należy się.

 

https://www.youtube....h?v=IiPJVYaVEqY

 

 

W opisie w filmu link do całej relacji

[piotrkol]

Gustav to mistrz Tutaj relacja tekstowa + zdjęcia: http://gustav.bikest...86,Freedom.html

w tamtym roku machnął 1000, a dwa lata temu 800. Progres niezły

[hqvkamil]

Jest z niego prze kozak.

[przemonr1]

http://mrdp.pl/gory-MRDP

 

Co najmniej kilka osób przejechało całość bez snu. W sumie nie było to wcale takie trudne :-D

[robo]

Widzę, że jechał przez moją miejscowość i zdjęcie z Sielpi załączył.

 

Nie mogę tylko zgadnąć, czy celem było to 1200 km, czy żeby to zrobić bez snu.

Nie mogę sprawdzić, bo jest jakiś błąd na stronie, ale na BB Tour chyba są rekordy ok. 35 czy 38 godz. (1008 km) i chyba, jak dobrze pamiętam robili przerwę na sen. Może gdyby robił jednak przerwy regeneracyjne, mógłby przejechać to szybciej.

 

Ale szacunek wielki mu się należy. Jak tak porównuję sprzęt, którym chłopak dysponuje, a nawet to  że ma owijkę źle nawiniętą, z tym o czym my tutaj nieraz piszemy, to tylko należy podziwiać jego osiągnięcia.

[piotrek1906]

Z jednej strony szacun za wysiłek i siłę woli do pokonywania swoich granic, z drugiej strony niepotrzebne katowanie organizmu, które długofalowo da swoje efekty.

[Slon78]

Chłopak szuka swoich 'limitów możliwości" Ciekaw jestem jak on to rozumie.

Cóż, będe ostry w swojej ocenie- stawianie sobie takich wyzwań uważam za głupotę.

[Grzesiekkry]

To ja drugi rok zasadzam się na 200km, bezskutecznie
Tak trochę na żywioł to raczej nie jest zdrowe tyle jechać. Ki

[astronom]

Panowie, jak się stopniowo buduje wytrzymałość, to taka trasa nie zaszkodzi, szczególnie, że sporo po "płaskim"  

Ja po swojej 500-tce wokół Tatr ciągle czuje niedosyt... Od kwietnia znowu trzeba będzie tyrać w górach po 200-400 jedna trasa po drugiej, żeby na czerwiec/lipiec forma na bicie kolejnych rekordów przyszła... 

[piotrkol]

Dla jednego głupotą jest robienie 1000km, dla innego jak amator się spala i trenuje jak zawodowiec do ogórków. Dla jeszcze innego w ogóle jazda na rowerze to głupota. Trochę nie fajnie mówić o wyczynach innych per "głupota". 

Ultradystanse mają to do siebie, że wciągają i uzależniają. Zrobiłem 180, potem 200, 260, 300 i w tym roku 400. I jest mi mało, zdecydowanie za mało. Tego trzeba spróbować żeby zrozumieć. Jak przyjeżdżasz do domu mając na liczniku 300 czy 400 i więcej kilometrów to satysfakcja i radość jest niemożliwa do opisania. To zupełnie coś innego niż treningi i tym podobne sprawy. To jest przygoda i wolność. Każdemu życzę żeby doświadczył tego co ja po zrobieniu swoich 400 w tym roku...

[RAFA.S]

Ja podziwiam wytrwałość tego chłopaka i końskie zdrowie. Takich ludzi trzeba szanować,bo pokazują, że możliwości człowieka są ogromne gdy do silnej psychiki dodamy też ciężki trening. No i ma ułańską fantazję. Jest kozak i tyle!

[big75]

Można też tak http://sport.tvp.pl/...zie-24godzinnej

 

11* Mont Ventoux = 11* ca 1600 metrów przewyższenia =ponad 18 km podjazdów  na raz.

[Slon78]

Piotrkol91

Nie robie aż takich dystansów jak Ty ale rozumię tę euforię (i na szczęście doświadczam jej dużo wczesniej) Poczytaj relację.

cyt. " Znów momyntami jazda slalomym" dalej "ból kolana przez ostatnie 800 km " itd. W tym kontekście użyłem określenia głupota, cóż dalej tak twierdze... Ciało to nie perpetum mobile, za takie nadużycia rachunek przychodzi czasem po latach (wiem po sobie)

 

Kuriozum poszukiwań limitu swoich mozliowści polega na tym, że czasem warto je zawczasu wyraźnie określic i nazwac. Dla własnego dobra. A z tym nie wszystkie romantyczne dusze chcą się pogodzić :-)

[kaido2]

Życie jest po to by czerpać z niego przyjemność, a ta zawsze będzie stała nad ewentualnymi konsekwencjami. Co by nie było uważam, że jednak warto nawet jeżeli miałoby to być "tylko reset po pracy".

 

Nie zawsze to co może wydawać się na pierwszy rzut oka  głupotą  nią nie jest, nawet jeżeli dotyczy to kolan gdzie zazwyczaj ból jest kojarzony z przeciążeniem. W tamtym roku naszedł mnie można by rzecz pomysł dość głupi " jak zaradzić ... " bolące kolano od 2-ch tygodni...", " nic nie pomaga" i pomogło 200 km na szosie, gdzie po 80-ciu ból zamarł całkowicie i nigdy już nie powrócił.

[luki99]

Slon78 a może określanie głupotą takiego wyczynu jest głupotą?   Może dla tego gościa głupotą jest normalne trenowanie na amatorskim poziomie albo jeżdżenie i podziwianie tylko widoków co robi masa ludzi - może jego znudziło już coś takiego? Może dla niego ważniejsze od jego zdrowia jest to czego dokona w życiu, chce być w jakiś sposób zapamiętany/móc opowiedzieć wnuką coś wyjątkowego. Takiego wyczynu już nie dokonuje "masa" tylko nisza.

 

W życiu jest wiele sprzeczności - może być tak, że jego kolano przeżyje niejedno inne prowadzące zdrowy tryb życia, znam wiele przypadków ludzi , którzy żyli bardzo zdrowo, dbali o siebie i niestety wcześnie zmarli (nie chodzi o wypadki ale np. rak), a i takich co piją masę kawy, palą jak lokomotywy, tryb życia siedzący + niezdrowe jedzenie i żyją bez dolegliwości.

 

Myślę, że warto zanim wyda się jakiś osąd głębiej podumać nad powodami i nie myśleć tylko swoimi oczyma bo każdy jest inny i dla każdego co innego jest ważne.

 

Dla mnie wyczyn zasługuje na duże uznanie

[mag...]

Mnie ciekawi tylko jedno. Czy jazda po iluś tam godzinach i iluś tam w miarę rozsądnych km (powiedzmy 200-250km) jest jeszcze przyjemnością ?

Czy tylko umęczanie się i nuda w imię satysfakcji i endorfin już tylko na mecie po pokonaniu wyjątkowo długiego dystansu ?

 

Ciekaw jestem, bo raczej wolę aplikować sobie adrenalinę i endorfiny w trakcie niż po.

 

[Greek]

Mi takie wyczyny już nie imponują. Zresztą już nawet wygląd takiego kolarza ultramaratończyka zwykle kojarzy mi się z anoreksją lub obozem koncentracyjnym. Ta kanciasta twarz, zapadnięte policzki, ręce jak patyczki.  Oczywiście można, ale czy warto?

http://www.amednews....th/306189949/4/

Ultramaratończyk i anoreksja? Przeciwnie - długodystansowiec musi mieć trochę ciała, zresztą np. na przykładzie Gustava to widać - nie należy do chudeuszy.

[piotrkol]

Anoreksja to prędzej w zawodowym peletonie u górali. Ultramaratończycy muszą mieć trochę więcej ciała, żeby dać radę tyle godzin jechać. 

 

Mi daleko do takich super dystansów, ale kilka razy miałem okazję śmigać ponad 12 godzin nonstop. Wcale nie jest nudno i wcale nie jest tak, że endorfiny pojawiają się dopiero po powrocie.

 

Droga jest celem. 

[przemonr1]

Piotrkol91

Nie robie aż takich dystansów jak Ty ale rozumię tę euforię (i na szczęście doświadczam jej dużo wczesniej) Poczytaj relację.

 

Kuriozum poszukiwań limitu swoich mozliowści polega na tym, że czasem warto je zawczasu wyraźnie określic i nazwac. Dla własnego dobra. A z tym nie wszystkie romantyczne dusze chcą się pogodzić :-)

 

Myślę, że jeżeli chce się osiągać progres w jakiejkolwiek odmianie kolarstwa, to trzeba się oswoić bólem i nie ważne czy ktoś specjalizuje się w krótkich czasówkach czy ultramaratonach. Jeżeli nie nagina się możliwości swojego organizmu, to wcześniej czy później czeka nas stagnacja, a postęp to dla wielu podstawowe paliwo napędzające do działania.    

 

Mnie ciekawi tylko jedno. Czy jazda po iluś tam godzinach i iluś tam w miarę rozsądnych km (powiedzmy 200-250km) jest jeszcze przyjemnością ?

Czy tylko umęczanie się i nuda w imię satysfakcji i endorfin już tylko na mecie po pokonaniu wyjątkowo długiego dystansu ?

 

Ciekaw jestem, bo raczej wolę aplikować sobie adrenalinę i endorfiny w trakcie niż po.

Dla wielu ludzi z pewnością taka jazda jest przyjemnością. Wsiadając na rower zdecydowanie wolę perspektywę przejechania kilkuset km ciekawej trasy (najlepiej w fajnym towarzystwie), od zrobienia treningu wytrzymałości siłowej na podjeździe który znam tak dobrze, że jestem w stanie go pokonać z zamkniętymi oczami.

 

W tym roku (całkowicie przypadkowo) wystartowałem szaleństwie o nazwie MRDP, czyli ponad 1100km w poziomie i prawie 14km w pionie. Wcześniej mój rekord pokonanego dystansu oscylował  granicach 400km . Od początku potraktowałem, to jako przygodę i ani przez chwile nie żałowałem decyzji o starcie ( decyzji podjętej na 3 dni przed). Powiem, że dawno tak dobrze nie bawiłem się jeżdżąc na rowerze. Oczywiście mając w nogach 1000km pokonanych bez snu marzyłem o tym żeby w końcu zsiąść z roweru, ale podobne myśli miałem na wielu wyścigach po 50km ;-) Taki maraton to zupełnie inne wyzwanie, inne problemy, generalnie inny wymiar rywalizacji. Pewnie jeszcze kiedyś zdecyduję się na udział w czymś takim, jednak co za dużo to nie zdrowo ;-)